En sevdiğim havalar en sevdiğim yer… Sıcak kahve ve havuçlu kek… Etrafıma bakıyorum insanlara doğaya… Mutluyum aslında biraz hüzün sarsa da benliğimi, derin düşündüğümde mutluyum. Çünkü varım, nefes alıyorum, bu dünyada yaşıyorum. Hayallerim, umutlarım, ideallerim ben yaşadığım sürece gerçekleşmek için beni bekliyor. İnsan ne zaman kendisini tanır diye çok merak ederdim yaşım gençken… Çay sohbetlerinde kadınlar kendilerinden bahsederken emin cümlelerle “bana şu iyi geliyor, bunu asla sevmem” tarzında cümleler kurardı. Ben de düşünürdüm nasıl bu kadar emin olabiliyor? diye. Sanırım artık ben de büyüdüm ve bana neyin iyi geldiğini biliyorum… Önceleri sevmezdim yağmuru. Islanacağım, dışarıya çıkamayacağım, istediğim kıyafeti giyemeyeceğim diye söylenirdim. Fakat şimdi yağmur yağdığında sanki temizleniyorum, yeniden doğuyorum… Yaşadığım doğa için tüm canlılar için yağmurun ne kadar bereketli olduğunun farkındayım… Hatta mevsimine göre yağmadığında çok üzülüyorum… Soğuk ve yağışlı olması gereken hava da “bugün hava güzel sıcak” diyenlere sinir oluyorum… Çünkü yağması gerekiyor, bizim bu şefkate ihtiyacımız var… Yaratıcının bereketine ve doğanın akışına ihtiyacımız var… Sevgi ile dolmak için, güzelliklere vesile olmamız için suya ihtiyacımız var… Ömrümüz, doğamız hep çiçek açsın sevgi ile dolalım…