Doğru, yalvaran gözlerle baktı Yanlışa, “Çekil önümden ben varayım önce… İnsanlar bensiz yapamaz, bekler”… Yanlış bu sözler karşısında dayanamadı, patlattı kahkahayı, “Hiç merak etme bensiz de yapamıyorlar, ayrıca önden ben gitsem ne olur, ki zaten çoğu insan beni sen zannediyor!”
Doğru ile yanlış dar bir patikada
Doğrunun uzunca boyu, heybetli duruşu
Yanlışın çökmüş gözaltları, bitkin suratı
Nasıl karışırlar birbirlerine
Akıl alır mı?
Alsa doğru ile yanlış kalır mı?
Matematikte de öğrettiler
Her doğrunun da vardır bir sapma payı
Bazen bir doğru yapar
Kendini oldum sanar kibire dalarsın
Sonra da serersin tüm yanlışları
Bazen de öyle bir yanlış yapar
Kendini ateşlere atar
Tüm doğruları çıkarırsın
O ateşlerden yana yakıla
Zaten dememiş miydi Mevlana:
“Düşmem dersin düşersin,
Şaşmam dersin şaşarsın,
En garibi de budur ya
Öldüm der durur yine de yaşarsın”
