Sen beyazdın…
Bir pamuk tarlası gibi alabildiğine beyaz
Ama biliyorum dokunsam kanatacak
Yaklaşsam acıtacak…
Herkes seni çok masum çok saf tanıdı
Bilmiyorlardı ki o saflığa ulaşabilmek için
İçinde kavga fırtına afaat 3 renk vardı
Her şeyden önce beyaz olmak adil kalmaktı
Her renkten eşit miktarda barındırmak
Kimseyi gücendirmeden kırmadan
Dengeli davranmak
Birini fazla koysan hemen griye çalardı rengin
Onun için güzeldin ya
Nelerle savaştığını belli etmeden
Sadece mahcupca gülümsedin
Gülmek senin için yaratılmamış mıydı zaten
Kimde bu denli can bulabilirdi
Haberin olmasa da sen güldükçe
Başka canlar pervasız eriyip giderdi
Sana hep uzaktan baktım
Çünkü ben siyahtım
Bir renk bile değildim özünde
Sadece ışığın yansımamasından oluşan bir algı…
Biliyor musun yine de en çok bana yakışırdın
Benimle tamamlanırdı içindeki savaşın
Sen bana bakıp göremesen de
Ben seni hep izliyorum
Bir gülümsemen yeter karanlık dağlarıma
Dedim ya ben siyahım
Sen boşluğa gülümse ben tutarım…
