Dün sabahın erken saatlerinde 16 yaşındaki bir çocuk Balçova’yı savaş alanına çevirdi.
İki şehidimizi kara toprakla buluşturdu şerefsiz…
Ülkenin 3. büyük kentinde…
O kentin en kalabalık 2. İlçesinde bir çocuk katil…
Elinde pompalı, sırtındaki çantada yüzlerce o pompalıya ait mermi ve sis bombaları…
Bu katil it, sadece 16 yaşında…
İnsan desem, insan değil…
Hayvan desem, hayvan değil…
Ama…
Bu kentin havasını soluyor, suyunu içiyor…
Canımızı, malımızı teslim ettiğimiz iki vatan evladını şehit ediyor…
Bir iki güne kadar nedeni ortaya çıkacaktır bu cani saldırının…
İki fidan, bir çocuk katil toprak altında…
Bu olayın tam ortasında iken dün akşam da Menemen’de bir vahşet daha yaşandı. 16 yaşındaki lise öğrencisi bir çocuk tartıştığı babasını bıçakla öldürdü, annesini de ağır yaraladı…
Sevgili okurlar, farkında mısınız bilemiyorum…
Son zamanlarda “akran zorbalığı” diye bir deyim girdi hayatımıza…
Bırakın erkek çocukları, kızlar bile canı istediği zaman aynı yaştaki akranlarını evire çevire dövüyor…
Dövmekle kalmıyor, yaralıyor… Hatta ölüme terk edebiliyor…
Erkek çocuklar zaten koptu gidiyor…
Ben sizlere kendi tespitlerimi söyleyeyim…
2 veya 3 yaş civarı bebek arabasındaki bir çocuk, annesi cep telefonunu vermediği zaman öylesine isyan ediyor ki; otobüsteyse araçtakiler, evdeyse apartmandakiler sanki cinayet işlenmiş gibi bir bağırma, ağlama ile irkiliyorlar…
Çocuk annesine öylesine vuruyor ki, zannedersin O’nu O doğurmadı…
Hiç sevgi beslemiyor annesine karşı…
Annesi O’nun baş düşmanı sanki…
Sevgi yok, saygı yok anladık da…
Korku da yok…
Çocuklar asla ve asla başta baba ve anneleri olmak üzere hiç kimseden çekinmiyorlar, korkmuyorlar…
Çocuk korkmuyor derken, ben asla korkutulması gerekir tarzında bir şey ima etmek istemiyorum…
Çocuğun “Ben bunu yaparsam, annem kızar” şeklindeki bir duyguya sahip olmasını vurguluyorum…
Zaten hiç de anlamıyorum anne – çocuk ilişkilerini…
Anne çocuğa “aşkım” diyor…
Aşkım aşağı, aşkım yukarı…
Ben merak ediyorum, eşine ne diyor hanımefendi…
Çocuk aşkı, ya kocası?...
İşte dün Balçova’da meydana gelen ve hepimizi çok derinden yaralayan çocuk katillerin yaşamları araştırıldığında, mutlaka aile düzenindeki bozukluklar gözler önüne serilecektir…
İlgisizlik, vurdumduymazlık ve çocuğa özveri kazandıracağını zanneden zavallı anne – babalar…
Sevgili okurlar, ne yazık ki çok kötü bir nesil yetiştiriyoruz…
Gönül arzu eder ki;
Yere göğe sığdıramadığımız “Z” kuşağı bizlere daha fazla “A” kuşağını aratmasın…
