Bazen hayatta gerçekten ne istediğimizi, başkalarının beklentilerinden ayırmak en zor yolculuktur. Ve bu yolculuk, kimi zaman bir rüya kadar hafif, kimi zaman bir kanat kadar ağırdır.
Yıllar önce yazdığım bu şiir, bugün olduğum insanı şekillendiren yolculuğun bir parçası…
Laci
Yıllar önce yazdığım bu şiir, bugün olduğum insanı şekillendiren yolculuğun bir parçası…
Beklentisiz bir hayat ve uçarken ölmeyi diliyorum Tanrım...
Öyle ki rüyadaymışım gibi al canımı...
Rüyaları severim Tanrım.
Gözyaşları ile uyandırdığın o rüyalara da ihtiyacım var üstelik.
Rüyaları severim...
Bir boşluğa sarılma hissine rağmen hem de.
Uçarken cennetten manzaralar gösterdiğin rüyalara uyanmak istiyorum...
Laciyi göster bana Tanrım,
Maviler içinde...
Bir bulutun üzerinden dünyayı izleme şansına münhasır eyle beni...
Uçur beni bu insafsız dünyanın kollarından...
Ve dönüşü mümkün olmayan yollara savur saçlarımı...
Uçmak güzel şey Tanrım...
Kollarında uyumama izin ver...
#HK
İnsan, çoğu zaman hep bir sonraki adımın hayalini kurar; daha iyi bir ev, daha konforlu bir yaşam, daha parlak bir gelecek…
Oysa elindekinin değerini bilip, yaşadığı anı hissedebilse, hayat bambaşka bir anlam kazanırdı.
Bazen rüyalarımızdaki sahneleri isteriz ya da rüyalarımızda gördüğümüz kişilere özlem duyarız.
Oysa belki de tek yapmamız gereken, gözlerimizi açıp önümüzde duran gerçeği fark etmektir; böylece bambaşka bir dünyanın kapısı aralanır.
Üniversitede bir hocam, “Hayattan beklentinizi düşük tutun ki hayal kırıklığınız da az olsun” derdi.
Evet, hayal kurmak, onun için emek vermek ve dünyaya katkı sunmak en güzel duygulardandır.
Ama beklenti… Gereğinden fazla büyüdüğünde, insanın omuzlarına ağırlık yapar ve bazen kendi kanatlarından bile ağır gelir.
Üstelik bazen, kendi beklentimiz sandığımız şeyler aslında çevremizin, arkadaşlarımızın, dostlarımızın, ailemizin beklentileri olabilir.
Onların istekleri, kendi isteğimizmiş gibi hissettirebilir bize.
Oysa önemli olan, gerçekten hayattan senin ne istediğin…
Başkalarının isteklerine sağır kalabilmek ve kendi iç sesini duyabilmek…
Bu hayatta tek yolun olsun.
Ve sonra…
Kendi sesini susturduğunda, geriye kim kalır?
