Güçlü olmak lazım azizim, çok güçlü,
Arkana yaslandığın ağacın içini göremezken
Dallarına fazla yüklenmeden kendini taşıyabilmelisin bu hayatta.
İçi boş bir ağaç için değil, kendin için güçlü olmalısın azizim.
İnsanoğlunun içi derin bir kuyuysa,
Karanlıktan ne çıkacağı meçhulse
Güçlü olmak,
Kaderin olmak zorunda azizim.
Ben ne çınarlar gördüm, dışı asırlık
İçi kurtlar sofrası…
Güçlü ol azizim,
İçi boş kütükler sadece yakacak için kullanılır.
Kendileri yanarken azizim,
Ateşe kavuşurken sen güçlü ol,
Sana düşen birlikte yanmak değil.
En fazla ateşi seyretmek olsun.
Bazen en büyük gölgeler, en içi boş ağaçlara aittir. Sırtını verdiğinde seni tutacak gibi görünen ne varsa, bir darbede yıkılır da sen altında kalırsın. O yüzden kimsenin kabuğuna değil, kendi köklerine güvenmelisin. Çünkü insan, dışarıdan ne kadar sağlam görünürse görünsün, içi boşsa yanmaya en yakın odur. Ben gördüm azizim; dev çınarlar gibi duran nice sessizliklerin içinde, kurtların ziyafetini. Ve öğrendim: güçlü olmak, başkalarının dalına tutunmak değil; kendi içindeki ormanı büyütebilmektir. Sana düşen yanmak değil — ateşi izlemek olsun. Kendine ve kendi köklerine güven ki hiçbir rüzgar hiçbir yangın o kadar derinlere inemesin.